મારી માતા

.

અમે તેમને ‘બા’ કહેતાં.

બા નખશિખ સૌજન્યમૂર્તિ! એવાઁ તો પ્રેમાળ!
વર્ષો વીતી ગયાં બાના સ્વર્ગવાસને!
પરંતુ આજે ય તેમની સ્મૃતિ આંખો ભીની કરે છે.

અત્યારે ઘડીભર મારી આ પ્રૌઢાવસ્થા પીગળી જાય છે અને તેમાંથી બાળપણ ખડું થાય છે.

અતીતનાં દ્રષ્યો!
સમજ-અણસમજ વચ્ચે પલતું બાળપણ!
અને એ બાળપણને પોષતો, અનરાધાર વરસતો માતૃપ્રેમ!
બાનાં જતનથી જીવનની પાંખડીઓ પાંગરવા લાગી!

બાએ જીવનની સૂરીલી સરગમની પિછાણ કરાવી!
બાનો સ્પર્શ: પ્રેમની પવિત્ર કોમળતા!
બાનું સ્મિત: અસ્ખલિત વહેતી સ્નેહ-સરવાણી!
બાની વાણી: માનવ-સંસ્કારની અભિવ્યક્તિ!
બાનું સાન્નિધ્ય: મેં નિર્મોહ સંબંધની ઉષ્મા જાણી!
અને બાનો ખોળો: મેં સંસારમાં દુર્લભ હૂંફાળી સુરક્ષા માણી!

એ સ્પર્શ, સ્મિત, વાણી! એ સાન્નિધ્ય! એ ખોળો!
તેને સહારે મારું બાળપણ પોષાયું!
અને તે થકી મારું જીવન-ઘડતર પણ થયું!

બા! તમારા કેટ-કેટલા ઉપકાર!
કૃતજ્ઞતાથી , ભક્તિભાવથી શત શત વંદન!

.